Beyrut’ta Türkçesi Olmayan Bir Dadaş Torunu: Yusuf Garip
Beyrut’ta Türkçesi Olmayan Bir Dadaş Torunu: Yusuf Garip
Masal hikaye yok bunu bizzat ben yaşadım ve size ilk elden anlatıyorum:
… adında genç bir arkadaşla bir yerde oturuyoruz. Tanıştık kanlarımız kaynadı. Muhabbete başladık, anlattık anlattık anlattık sonra bir şeyler birbirimizi çekiyor. Kanlarımız bir yerlerde birleşiyor.
Muhabbet ilerledikçe aslen Erzurumlu olduğunu öğrendim. Sen nasıl Erzurumlu olabilirsin? dedim. Sen Arap değil misin diye ekledim. Ve soyadında da Karib, Erzurum nere Karib nere!!! Ben Yusuf dedi dedem Ahmet ve soyadım Garib dedi. Devamına evde devam edelim. Hadi bu akşam ziyafet var, dedi.
Bizi akşam evine yemeğe götürdü. Çeşit çeşit lezzetler. Annesi kısa zamanda o kadar çok şey hazırlamış ki… Teyzesi gelmiş Kanada’dan teyzesi ile tanıştırdı. Bir müddet sonra babası geldi. Biraz muhabbetten sonra ud çalmaya başladı. Erzurum’a geri döndük bu arada. Benim dedem öz be öz Türk, Erzurumlu diyerek devam etti. Nasıl olabilir, dedim. Bekle, dedi sana bir belge getiriyorum, gitti içeriden bir belge getirdi. Beyrut’taki nüfus sayımına ilişkin bir belge, adı: Ahmet, Soyadı: Garip, doğum yeri: Erzurum. Bizim Ahmet dedemiz 1. Dünya Savaşında askere alınıyor ve Filistin cephesine gönderiliyor. Ve gidiş o gidiş, gerçekten dönüşü olmayan bir gidiş. Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Beş Şehir’inde naklettiği gibi Erzurum’a dönenin de, anasını, babasını, doğduğu evi bulamadığı bir Erzurum. Ahmet Dede hiç dönemeyenlerden, savaştan sonra cepheden gelip, Beyrut’a yerleşenlerden.
Savaşmaya gidip dönmeyenlerden, dönemeyenlerden Yusuf’un dedesi. Beyrut’ta kalıyor ve bir Arap hanımefendi ile evleniyor. Belgeyi gösterdi bana, 1932 yılında Fransızlar bölgede orada nüfus sayımı yapıyorlar ve bu sayımda Yusuf’un dedesi de sayılır. Bu belgede dedesinin doğum yeri olarak Erzurum yazıyor.
Yusuf, Türkiye’nin Türkiye’den daha büyük olduğunu gösteren örneklerden biri. Yüreği Türklük için çarpan, cebindeki telefonun ekran resminden duvarındaki ay yıldızlı bayrağa kadar, hatta bizim gibi dedesine kadar Türk. Yusuf dedesinin Türk olduğunu öğrendikten sonra daha fazla Türkiye hakkında okumaya, öğrenmeye, Türkiye’ye seyahat etmeye başlamış, Türkçe öğrenmeye başlamış. Çünkü annesi Arap bu nedenle evde Türkçe öğrenilmemiş. İntikal etmemiş ama çocuk bu hikayeyi bildiği için acayip bir Türk hayranlığı var. Evin her tarafı Türk bayraklarıyla donatılmış. Yusuf, bu görüşmemizden sonra spor alanında kendini geliştirdi ve uluslararası müsabakalarda vücut geliştirme alanında ödüller kazandı, Lübnan televizyonlarında programlar sunmaya başladı. Bu da böyle bir Lübnanlı Türk hikayesi. Dünyanın neresinde olursanız olun, Türk’ün ne şekilde karşınıza çıkacağınızı bilemezsiniz.
Kaynak: Ali Süzen
Not: Bu hikâyeyi bana genç dostum Abdulkadir Doğanay anlattı. Kendisi, görevi icabı (Yurtdışı Türkler Başkanlığı Uzmanı) sık sık yurtdışında bulunmaktadır. (AS).
Edirne, 11 Temmuz 2024
- Uzunköprü’de Ocak Projesinin ÇED Süreci Başlatıldı - Eylül 19, 2024
- Prof.Dr.Beksaç: Edirne’de Osmanlının 5 Kayıp Sarayı Var - Eylül 19, 2024
- Söğütlük Doğal Kalsın Platformu’ndan Tepki: “İsraf Bahçesi” - Eylül 19, 2024
Dünyanın her tarafında bir Türk vardır