Gel Çocuk!
GEL ÇOCUK!
Merhaba çocuk!
Gül yüzünde saflığın binbir çiçek açtığı taze bahar,merhaba…
Uzat elini,gel yanıma;
Ürkek tomurcuk açan gülücüklerinle sevgiyi öğret bana…
Ben “Öğretmenim.”
Sana öğretirken bilgiyi,evreni tanıtırken sana;
Öğret bana özgürlüğü….
Ben öğretmenim,çocuk:
Elimde tebeşir tahta başında dersimi anlatırken, dalarım gözlerine.
Yakalamışsam yüreğini eğer avuçlarımla,
Bir okyanusa dalarım ansızın…
Çocuk ruhunun serazat coşkusuyla,çalkalanır gözlerinde engin denizler….
O gözler ki,sevgi ışıldar ;
Öğretirken sana umutlu olmayı,umut salarlar ruhuma.
O gözler ki,sorgular tepeden tırnağa beni..
Titrerim karşında,fark edemezsin…
Her sabah adım atınca sınıfa,
Bir başka “Ben” olurum karşınızda.
Pardesümü asar gibi askıya,
Bırakırım öfkemi,umutsuzluğumu,isyanımı dışarıda.
Bir çiçek tarlasında dolaşır gibi dolaşırım aranızda.
Öğretirken size “güzel konuşmayı”;
Özgür konuşmayı öğrenirim sizlerden.
Aldırmayın kızar göründüğüme…
Ben öğretmenim çocuk…
Sırtımda çağların sorumluluğu,attığım adımdan korkarım.
Ama parmak kaldırıp konuşmaya başlayınca sen,
Dünyayı yeniden yaratırım.
Yeni baştan yazılır doğanın kanunu…
Senin” çocuk dudaklarında” yeni bir dünya kurulur.
Senin hukuk düzeninde,bütün suçlulara gül sunulur…
Hoşgörüyü öğrenirim sizlerden….
Ben öğretmenim çocuk…
Sana öğretirken insanın macerasını,hikayeler anlatırım.
Sevdamın türküsünü duyurmak için şiirler okurum.
Dinlersiniz can kulağıyla beni.
Gözlerinizde mutluluğun ebemkuşağı yedi renk…
Saçlarınızda tel tel savrulur hürriyet…
Dalar giderim gözlerinize,”insan olmayı” yaşarım.
Var olmayı öğretirsiniz bana.
Gel çocuk,geç karşıma.
Anlat bana kendini.
O çocuk dünyandaki fırtınalı denizi,
Yedi iklim dört mevsimi;
Bu kirlenmiş dünyadan uzak saflık ve temizliği;
Akan kanlara inat yaşattığın sevgiyi…
Anlat bana çocuk…
Ben öğretmenim,
”Bir” öğretirken,”bin” öğrenirim.
Ben öğretmenim çocuk.
Her gün sizlerle azalır,sizlerle çoğalırım.
Aldığım nefeste siz varsınız,çarpan kalbimde sizler.
Ben sizlerle varım çocuk,sizlerle yaşarım ben.
Yorulurum iki kere yaşamaktan,bir şey gelmez elimden…
Hadi çocuk…
Şimdi ben öğrenci…Sen öğretmen!…
Yıllar var ki unuttum…
Bana çocuk olmayı öğret yeniden…
OSMAN ATAMAN BİNER
1953 yılında Edirne'de doğdu. İstanbul Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi mezunu. 11 yılı lise müdürlüğü olmak üzere 25 yıl öğretmenlik yaptı ve 2001 yılında Milli Eğitim Bakanlığı'ndan emekli oldu. Üniversite yıllarından beri hobi olarak çeşitli yerel ve ulusal basında köşe yazarlığı yaptı. İlk kitabı olan 'BAŞARI HİKAYELERİ' 14 Haziran 2018'de yayımlandı.
Latest posts by admin (see all)
- Mehmet Ali Abakay Yazdı: Kitap Fuarı mı Çocuk Kitap Panayırı mı? - Kasım 25, 2024
- İstasyon Mahallesi’ne Ulaşım Artık Üst Geçitten - Kasım 21, 2024
- Mehmet Akkaşoğlu Yazdı: Allah’ın Güzel İsimlerinden El_Mütekebbir - Kasım 21, 2024
